Rozdział V

-Dobry wieczór my ze szpitala, czy pani Olivia Road przy telefonie?
-Tak, a o co chodzi?
-Pani babcia jest w szpitalu, spadła ze schodów, ma duże obrażenia, jest ona w takim stanie, że może nawet dojść do zawału serca!
-Dobrze, dobrze za 5 minut będę- powiedziałam cała zapłakana.

   Niall od razu się mną zainteresował i spytał:
-Liv, dlaczego płaczesz?
-Babcia jest w szpitalu, jest w takim stanie, że mogę stracić ostatnią bliską mi osobę.
-Ale masz jeszcze...-zaczął Niall, ale natychmiast mu przerwałam.
-Ubieraj się, jedziemy do szpitala!
   Jak najszybciej się ubraliśmy i pojechaliśmy do szpitala. Podeszłam do recepcji i spytałam o babcię. Musiałam iść na drugi koniec szpitala, aby dowiedzieć się więcej, ku*wa ja tak nienawidzę biegać, ale w tym momencie kondycja mi tak wzrosła, że byłam już tam w 2 minuty. Podszedł do mnie doktor i spytał:
-Pani Road?
-Tak. Niech pan powie co z babcią.
-Trudno mi to mówić, ale w tej sali- powiedział wskazując na salę obok- właśnie toczy się walka o przeżycie tak cudownej osoby, pani babcia jest w bardzo ciężkim stanie, dostała zawału serca.
-Jak to?1 Nie!Zróbcie wszystko co w waszych siłach, aby ją uratować!
-Właśnie to robimy. Ale nic nie wiadomo, to bardzo stara osoba...
-Nie obchodzi mnie to czy to jest stara osoba czy nie, zróbcie wszystko co możecie!-wykrzyczałam na pół szpitala.
-Proszę nie krzyczeć, robimy wszystko co się da.
-Przepraszam. Poprostu dzięki tej osobie ja jeszcze żyję tutaj na Ziemi i nie chcę, żeby umarła.
-Dobrze, gdy skończymy walczyć z tym, o wszystkim panią powiadomie.
   Usiadłam na ławce obok Nialla i oparłam się o niego i zaczęłam płakać.
-Nie płacz księżniczko- odparł Niall.
-A-a-ale, babcia zawsze była przy mnie, zawsze powtarzała: " Kochanie nie martw się, jestem z tobą.", nie zrozumiesz tego. Ona jest dla mnie najważniejszą osobą na świecie, nie pozwolę jej umrzeć. To moja wina. Nie było mnie przy niej. Ona zawsze była przy mnie, gdy tego potrzebowałam, a teraz, teraz ją zawiodłam...
-Olivia, ale twoja babcia jeszcze żyje, więc nie obwiniaj się.
   Teraz już byłam strasznie wtulona w Nialla. Zdaję sobie sprawę, że kocham go, nie za to, że jest członkiem One Direction, tylko za to, że jest przy mnie kiedy tego potrzebuję. 
-"On jest jak moja babcia, jest ze mną w najważniejszych chwilach."- pomyślałam.
                                                                 *1,5 godziny później*
   Podszedł do mnie doktor i oznajmił:
-Pani Road, trudno mi to mówić, ale... Ale nasze siły nie wystarczyły, zawał zwyciężył. Pańska babcia odeszła w spokoju do nieba.
   Nie odezwałam się już, tylko zapłakałam się. Pomyślałam, że nigdy sobie tego nie wybaczę. Po chwili podszedł do mnie Niall, pocałował mnie w usta, po czym mocno przytulił i powiedział:
-Wcześniej, nie dałaś mi dokończyć. To teraz to powiem. Masz jeszcze mnie. Ja cię kocham.
-Ja też cię kocham- odparłam.
   Doktor miał jeszcze jedną sprawę do mnie:
-Pani Road, miałem pani coś przekazać.
-Słucham panie doktorze.
-Przed śmiercią pani babcia powiedziała: "Niech doktor przekaże Olivii, że nawet po śmierci, będę zawsze razem z nią.".
   Teraz stwierdziłam, że babcia umarła, ponieważ nie była młoda. Na każdego przecież kiedyś przyjdzie czas, ale nie będę tego przyśpieszać, bo gdyby babcia żyła i tak powtarzała by: 
                                              
                                      "Kochanie Nie martw się, jestem z tobą."

____________________________________
No i po długiej przerwie od pisania, w końcu V rozdział. Od dziś co sobotę będą nowe rozdziały, ewentualnie co 2 tygodnie. Tak, wiem rozdział nie był długi, ale wystarczająco dużo się w nim wydarzyło. Jeżeli znajdą się błendy to bardzo przepraszam, pisałam ten rozdział z głowy na szybko. Mam nadzieje, że się spodobał. Ja, pisząc go się popłakałam :')
PS: Przepraszam za brak serduszka w tytule, ale nie jestem na moim laptopie, hihi :*

Urlop ♥

   Hej! Dzisiaj zdecydowałam, że robię sobie mały urlop od bloga. I to wy zdecydujecie ile on będzie trwać. Po lewej stronie pojawi się ankieta z propozycjami. Głosujcie kiedy mam dodać następny rozdział i wziąść się mocno do roboty. Po zakończeniu tej ankiety pojawi się następna, aczkolwiek będzie dotyczyła tego co ile dni będę miała dodawać rozdziały itp. Ale zacznijmy od pierwszej, a potem przejdziemy do następnej. Tak więc do zobaczenia po urlopie :)

Nominacja do The Versetile Blogger Award i Libster Blog Awards ♥

The Versetile Blogger Award:

Zasady nominacji:

~Musisz podziękować na blogu, który cię nominował 

~Następnie poinformować czytelników bloga. "Informuję was kochani czytelnicy o dostaniu nominacji " The Versetile Blogger Award" "

~Później dodać 7 faktów o sobie

~Potem wypisać 7 blogów, które czytasz i twoim zdaniem zasługują na tą nominację i poimformować ich o tym na ich blogach.

Zostałam nominowana przez Agatę Nalborską z bloga [KLIK].

Bardzo mi miło i mam nadzieję, że  pod postami znajdzie się więcej komentarzy. :))

Fakty o mnie:

1.Moją ksywką jest "Wiera"

2. Jestem Directioner, Belieber, Lovatic, Lanatic, Little Black Star, Kwiatonator, Saszanator oraz mniej znany fandom Paulonator (czyli fan Pauliny Szymańskiej).

3. Trenuję kajakarstwo.

4.Na półrocze najprawdopodobniej wychodzi mi średnia 5.5 :)) 

5.Moje przyjaciółki to: Julia, Paulina i Zuzia.

6. Mam chomika.

7.Lubię pisać opowiadania, śpiewać i trochę tańczyć i rysować.

Nominowana siódemka:
1.http://youaremydefinitionofhappinesss.blogspot.com/

2.http://nobody-campares-to-u.blogspot.com/

3.http://you-me-andlove.blogspot.com/

4.http://just-like-a-mirror.blogspot.com/

5.http://who-can-say-where-the-road-goes.blogspot.com/

6.http://friendshipbetweenmens.blogspot.com/

7.http://dark-secret-full-moon.blogspot.com/

Libster Blog Awards:

Nominacja do Libster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "Dobrze Wykonaną Robotę". Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, wiec daję możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody, należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie ty nominujesz 11 blogów (informujesz ich o tym) i zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Ciebie nominował.

Dostałam nominację od Natalii Kopek z bloga [KLIK].

Pytania i moje odpowiedzi: 

1. Jakie jest Twoje motto?

Moim mottem jest każde słowo wypowiedziane przez Demi Lovato.

2. Masz jakieś zainteresowania?

Moim zainteresowaniem jest kajakarstwo.

3. Jakie masz plany na najbliższą przyszłość?

Chciałabym się dostać do dobrego gimnazjum.

4. Jakiego rodzaju muzyki słuchasz?

Słucham popu, rocku i reggae.

5. Który kraj chciałabyś zwiedzić?

Chciałabym zwidzić Japonię.

6. Co zachęciło Cię do pisania bloga?

Zachęciło mnie przeczucie.

7. Kim się inspirujesz?

Inspiruję się Agatą Nalborską, która nominowała mnie wyżej.

8. Masz zwierzątko ? Jakie?

Mam chomika.

9. W której części kraju mieszkasz?

Mieszkam w województwie Pomorskim.

10. Prowadzisz inne blogi?

Nie.

11. Twoja ulubiona bajka z dzieciństwa ?

"H2O wystarczy kropla" hahahahahahahahahahaha...

Teraz już nie wiem kogo mam nominować więc dawajcie swoje blogi w komentarzach to wejdę i później nominuję.

Pytania ode mnie:

1.Jesteś w jakichś fandomach? W jakich?

2.Jaki jest twój ulubiony kolor?

3.Czego pragniesz najbardziej?

4.Jaki jest twój ulubiony kolor?

5.Prowadzisz inne blogi?

6.Ulubione danie? 

7.Ulubiona piosenka?

8.Czy masz twittera? Podasz?

9.Czy masz tumblra? Podasz?

10. Kim chciałabyś zostać w  przyszłości?

11. Jakie miasto chciałabyś odwiedzić?

Rozdział IV ♥

-Olivia, pobudka, dzisiaj do pracy- powiedział Niall szturchając mnie.
-Jeszcze pięć minut- powiedziałam odwracając się na drugi bok.
-Myślisz, że odpuszczę ci pracę?
-Dobra już wstaje.
   Powolnie odsunęłam kołdrę i zeszłam z łóżka. W łazience przygotowałam sobie rzeczy, które dzisiaj włożę, więc ruszyłam ku jej stronie. Rozebrałam się i weszłam do wanny. Po umyciu się ruszyłam w stronę zlewu. Stanęłam przed zlewem. Poczułam ogromny ból w stopie. Z nogi lała się krew. Podniosłam nogę i ujrzałam duży gwóźdź wbity lekko (ok.1 cm.)  w moją stopę. Ból nie był taki zły , ponieważ nie raz było gorzej. Szybko ubrałam się w ręcznik i skacząc na jednej nodze podeszłam do Nialla.
-Co ci się stało?- spytał mnie mierząc mnie od moich brązowych włosów, przez piersi, aż do stóp.
-Gdzie macie apteczkę?
-Ale z tą nogą trzeba jak najprędzej jechać do szpitala!
-Nie!
-Dlaczego? To może być coś poważnego!
-Czyli mi nie pomożesz? Ja pierd*le ale mi przyjaciel.
   Nialler zbiegł na dół i po niecałej minucie stał już obok mnie z apteczką w ręku. Tak więc poszłam z powrotem do łazienki. Usiadłam na pufie i ostrożnie wyjęłam gwóźdź. Próbowałam powstrzymać krzyki, lecz to było za mocne. Po tej czynności oczyściłam stopę wodą utlenioną i związałam w bandaż. Kulejąc podeszłam do zlewu. Umyłam zęby, związałam włosy i w piekarni byłam na dwunastą.
                                                             
                                                                    ~ ♥ ~

W pracy nie było mnie dość długo, by nie wiedzieć czy coś się zmieniło. Lecz nie widać było jakiś zmian, w sumie nie było mnie tylko 3 tygodnie , ale to jest miejsce, w którym wszystko toczy się bardzo szybko. Układając babeczki podeszła do mnie pewna dziewczyn:
-Hej, może ci pomóc?
-Jeżeli chcesz.
-Oj, przepraszam zapomniałam się przedstawić, jestem Caroline Bakery. Owszem chcem ci pomóc. Teraz pora na ciebie jak się nazywasz?
-Nazywam się Olivia Road. Ja myślałam, że w tej małej piekarni już nic nie może się zmienić, a jednak.
-No, jestem tu nowa. Ale w sumie to pracuję tu już dobry miesiąc.
-Rozumiem, ja po prostu nie mogłam przychodzić- powiedziałam mętnym głosem.- A tak w ogóle mogę mówić do ciebie Car?
-Jasne!
   Układając ostatnią babeczkę Car powiedziała:
-Ej może po pracy pójdziemy do Starbucksa?
-Ty dziewczyno wiesz co ja lubię.
-To pójdziemy?
-Oczywiście! Pytanie.

                                                                 ~ ♥ ~

   Po wejściu do Starbucksa kupiłam dużą kawę i kawałek szarlotki. Wraz z Car usiadłyśmy na tarasie. Wzięłam łyka kawy i powiedziałam:
-Nie ma to jak nasz Starbucks.
-Zgadzam się- odpowiedziała mi Car zmieszana.
-Coś  nie tak?
-Wiesz co, poproszę panią, aby nam zapakowała towar i  my pójdziemy do mnie.
-Po co ?
-Nie pytaj. Chodź.
   Wsiadłyśmy do samochodu i jechałyśmy całkiem krótko. Wysiadłyśmy pod dużym domem. Po wejściu przywitały mnie luksusy.
-Masz piękny dom.
-Dziękuje.
-Mieszkasz tu z kimś?
-Nie. Wolałam mieszkać sama. Moja mama zmarła, a gdy to się stało tata się upił. To jest dom po babci. W salonie jest sejf. To są pieniądze, które babcia zbierała przez całe życie specjalnie dla mnie. Ale mniejsza o to.
-Mnie to obchodzi. Myślę, że będziesz dobrą koleżanką i chciałabym wiedzieć troszkę o tobie. To piękne. Twoja babcia była cudnym człowiekiem.
-Tak, wiem-odparła. - Chodźmy na górę.
Wchodząc po schodach czułam okropny ból w stopie, ale tego nie okazywałam.
-Usiądź- powiedziała Car wskazując na wielkie łóżko.- Ja zaraz wracam.
-Ok.
   Rozglądnęłam się po pokoju. Był bardzo nowoczesny. Aż tu nagle usłyszałam dźwięk sms'a dobiegający z mojej torebki. Wyjęłam telefon i to sprawdziłam.

"Hej Olivia. Gdzie jesteś? Martwię się. :("

                                                          Nialler

Jak słodko- pomyślałam. On się o mnie martwi, to chyba pierwsza taka osoba. Tak więc szybko mu odpisałam:

"Nie ma się czym martwić. Wieczorem powinnam być, jestem u koleżanki. Do zobaczenia :)"

   Nagle do pokoju weszła Car z dwiema kulami, wodą utlenioną i bandażem. Dokładnie jeszcze nie wiedziałam o co tej przebiegłej dziewczynie chodzi.

- Co jest?-spytałam dziwnym głosem.

- Zmienimy ci opatrunek. Nawet przyniosłam kule, bo jak widzę jak cierpisz to mnie to boli.

- Jesteś kochana, ale nie trzeba.

- Ale ja nalegam, martwię się o ciebie.

- Jesteś kochana- powiedziałam myśląc, że to już druga osoba w moim życiu, która mi to wyznała.

   Tak więc Car zdjęła bandaż, jej twarz wyglądała niezbyt wesoło. Ale jak można być szczęśliwym jeżeli patrzy się na wielką, zakrwawioną dziurę w środku stopy. Jednak po twarzy Car widać było, że jej mocno na tym zależy. Potem spryskała moją nogę wodą utlenioną, by oczyścić ranę, obwinęła ją później bandażem, podała mi kule i spytała zaciekawiona:

- I jak?

- Jest świetnie.

- No to super- odparła. Wiesz co. Nigdy kogoś takiego nie poznałam.

- W sensie jakiego?

- Jesteś koleżanką, o której mogłam tylko pomarzyć.

- Dlaczego?

- Bo ty jako jedyna mnie akceptujesz.

- Ale dlaczego miałabym cię nie akceptować. Nie rozumiem.

- Wiesz, bo jak chodziłam jeszcze do szkoły to moi rówieśnicy wyzywali mnie od bogatych s*k itp. Ludzie nie akceptowali mnie za to, że moi rodzice mają więcej pieniędzy niż ich.

- Musiałaś czuć się strasznie.

- Czułam się nawet gorzej. Jeżeli pozwolisz mi to powiedzieć wulgarnie...

- Jasne. Mów dalej.

- To ta głupia kasa ku*wa nic dla mnie nie znaczyła. Dla mnie najważniejsi byli rodzina i przyjaciele, których straciłam. Do tej pory są, ale sama rozumiesz...

- Pamiętaj, masz mnie, a ja ci zawszę pomogę, przeżyłam coś podobnego, więc wiem jak się czujesz.

   Car mocno mnie przytuliła, bo obie byłyśmy w podobnej sytuacji. Do wieczora rozmawialiśmy o różnych sprawach. Wyznała mi nawet, że jest Directionerką, ale nie mogłam jej powiedzieć, że mieszkam z One Direction pod jednym dachem. Dlaczego? To jest dobre pytanie. Dopóki nie będziemy się dłużej znać nie powiem jej tego, ponieważ pomyślałaby sobie, że moje życie nie jest takie jak opowiadałam, ale nawet jeżeli życie z One Direction w jednym domu nie jest wcale jakieś mega kolorowe.

   Po skończeniu rozmowy Car odprowadziła mnie pod drzwi i pożegnała się ze mną. Wróciłam do domu taksówką. Po wejściu do domu od razu weszłam do Nialla do pokoju.
-Hej.

-O jesteś. Cześć Liv.

-I co tam?

-A dobrze, dobrze.

-A ty gdzie byłaś tak długo?

-A tu i tam się szwendałam z koleżanką.

   Siedliśmy na kanapie i oglądaliśmy filmy. Po drugiej w nocy zadzwonił do mnie telefon:

-Halo?

-Dobry wieczór my ze szpitala...
__________________________________________________

No hejka, hejka! Po dłuższym czasie macie rozdział :) Mam do was parę pytań, a więc:
1.Jak czujecie się po świętach?

2.Jak wam minął sylwek?

3.Jak podoba wam się nowy wygląd bloga?

A teraz jeszcze prośby koteczki:

1.Wejść na zakładkę "Bohaterzy"

2.Skomentować.

Tylko o to was proszę. Następny rozdział trudno mi określić za ile się pojawi. No to do następnego razu. Bye :*

Świąteczny post ♥

   Siemanko wam wszystkim, tego posta piszę z Norwegii, ale przejdźmy do sedna. Tak więc już bardzo długo nie dodaję rozdziału pomimo tego, że mam go napisanego już od 2/3 tygodni :( Więc obiecuję wam, że po świętach lub pod ich koniec na sto procent dodam.

Najserdeczniejsze życzenia

Cudownych świąt Bożego Narodzenia,

Ciepła i wielkiej radości,

Miłych oraz hojnych gości,

Pod choinką dużo prezentów,

A w Waszych sercach wiele sentymentów.

Życzy wasza Wieera :)


_______________________________________________________________

Proszę o komentarze przy zakladce "Bohaterzy". Jest nowa bohaterka :)

SORKI :c

Sorki, że usunęłam rozdział III przez przypadek :c Ale chyba już wszyscy przeczytaliście :)

Zwiastun ♥

http://www.youtube.com/watch?v=0AzkfWEIC2E

Macie tu zwiastun bloga :D
_____________________________________________________________________

 Przepraszam, że blog się tak szybko rozkręca :c A i jeszcze przez to, że mnie ostatnio coś poniosło i chciałam już wejść w połowę całej historii, kasuję końcówkę rozdział II :c Byłoby to dziwne, bo po jakiś X rozdziałach by się ta historia skończyła, tak więc usuwam końcówkę... Przepraszam za wprowadzenie w błąd -,-